Rozdział 4

 No więc powracam do was ! <3
Nie spodziewaliście się mnie tak szybko ? No cóż jak widać wpadłam na pomysł i pojawia się przed wami 4 część TP :) Nie powiem bo bardzo dużo czasu poświęciłam aby wam to pokazać. Nie będę teraz się tu użalać co to to nie :) Ale skoro skończyłam to powinnam dodać prawda ? :D
Jest mi smutno że pod postami są tylko 2-3 komentarze a kiedyś było 12 :( :( :(
No ale cóż nic nie zrobię.
Miłego czytania.
KOMENTUJCIE <3

- Taemin, Taemin ! - ze snu wyrwał mnie podniecony krzyk mojego przyjaciela.  Z oporem otworzyłem, zaspane oczy, przyzwyczajając się do światła. Chłopak podbiegł do mojej szafy i zaczął przewalać moje ubrania. Z bezradnością westchnął wyciągając jakiś komplet ubrań.
Spojrzałem przez okno, aby sprawdzić pogodę, zaskoczony ciemnością na zewnątrz otworzyłem szeroko oczy.
- Która godzina ? - wymruczałem przecierając oczy.
- Jest piąta trzydzieści, zanim wybuchniesz pozwól mi wytłumaczyć ! Zaczynamy twoją lekcję panowania nad ogniem. Im wcześniej się za to weźmiemy tym lepiej będziesz władał swoim żywiołem. - oznajmił opierając ręce na biodrach, patrząc na mnie wyczekująco.
- No ruchy ! - ponaglił mnie, przez co zostałem zmuszony do ruszenia tyłka z mojego ciepłego łóżka.  Zabrałem z biurka rzeczy, które uszykował mi Key i zniknąłem za drzwiami łazienki, doprowadzając swoje ciało do względnego porządku. Opuszczając pomieszczenie, spojrzałem na łóżko swojego lokatora, które było puste. Wzruszyłem ramionami i wróciłem do Kibuma, który nie pozwalając mi nic powiedzieć wyciągnął mnie z pokoju.
Skierowaliśmy się na obrzeża szkoły i dopiero tam się zatrzymaliśmy.
Szczerze wam powiem, że nie miałem bladego pojęcia jak zacząć używać talentów ? Nadal nie mogłem przyzwyczaić się do tego, że nie jestem normalny i posiadam umiejętności panowania nad żywiołami. Chyba musiało minąć trochę więcej czasu, abym mógł o tym normalnie myśleć, bo jak na razie nie potrafiłem wymówić tych słów.
- No więc zaczynamy ! - chłopak klasnął w ręce uśmiechając się do mnie ciepło. Czy on sądził, że wiem od czego mam zacząć ?
- Ale co mam robić ? - wybąkałem, zagryzając wargę, co robiłem gdy się mocno czymś stresowałem. Kibum uderzył się z otwartej dłoni w czoło i głośno westchnął.
- No tak, ale ze mnie idiota, przecież ty nawet podstaw nie znasz! Już ci wszystko tłumaczę. Zacznijmy od tego, że energia którą chcesz z siebie wydobyć zazwyczaj ujawnia się pod wpływem silnych emocji. Jednak jeżeli chcesz użyć jej w innej sytuacji, musisz bardzo się skoncentrować i wyobrazić sobie w jakim celu chcesz użyć swojego żywioły. Oglądałeś kiedyś Dragon Ball'a ? Jeden z absolwentów tej szkoły, postanowił ukazać jakąś część naszej egzystencji, reszcie świata, która i tak traktuje to jak jakąś durną bajeczkę dla dzieci. No, ale wróćmy do tematu, gdy w głębi siebie poczujesz energię przepływającą w żyłach, spróbuj ją wypchnąć tak, aby cała moc przeszła na twoje dłonie rozumiesz ? - zapytał pokazując jak mam to zrobić. Zamknął oczy, a po chwili na jego dłoni rozpalił się mały płomień. To był naprawdę fascynujący widok.
- Teraz twoja kolej. Oczywiście musisz pamiętać, że im więcej swojej mocy wykorzystujesz tym więcej energii tracisz, ale jeżeli organizm przyzwyczai się do takiego zużycia energii, będziesz mógł dłużej z niej korzystać. No dalej zaczynaj- pogonił mnie krzyżując ręce na piersi.
Dobra Taemin teraz się skup, musisz się tego nauczyć bo inaczej daleko nie pociągniesz. Ustawiłem się w pozycji, którą pokazał mi Key. Postanowiłem wsłuchać się w bicie mojego serca, aby łatwiej mi było wykonać polecenie chłopaka. Przez chwilę poczułem mrowienie w palcach a później słyszałem tylko krzyk mojego kompana. Podniosłem wzrok,a moim oczom ukazał się płonący trawnik wokół mych stóp. Przestraszony wyskoczyłem z okręgu nie wiedząc za bardzo co mam teraz zrobić.
Nagle Kibum zamachnął się, a ogień zgasł, dopiero po chwili mój otumaniony umysł zarejestrował iż chłopak trzymał wiadro z wodą.
Przestraszony usiadłem na zimnej ziemi, opierając głowę o rozdygotane dłonie. Dlaczego nie wyszło mi tak jak Kibumowi ? Co jest ze mną nie tak ? Z nerwów zacząłem kołysać się w przód i w tył. Key chyba też był w szoku tym co zrobiłem ponieważ nie odezwał się do mnie ani słowem. Był na mnie zły, że nie potrafiłem wykonać tej czynności, tak jak należy ?
- Minee..- odezwał się po dłuższej chwili chłopak
- Przepraszam, ale ja nie wiem jak to zrobić aby było poprawnie ! - wybuchnąłem łamiącym się głosem.
- Nic się nie stało, przyznam się, że miałem podejrzenia iż nawet nie rozpalisz małego płomyczka, a tu takie coś. Masz dużą moc, którą po prostu musisz nauczyć się kontrolować. Nie podłamuj się, nie od razu Rzym zbudowano, prędzej czy później się tego nauczysz. - pocieszył mnie Key, mimo iż jego słowa lekko podniosły mnie na duchu to nadal czułem niepokój. W tamtym miejscu spędziliśmy jeszcze jakąś chwilę, a później skierowaliśmy się do internatu, ponieważ zaczęło już świtać.
- Dzisiaj zaczynamy lekcje o jedenastej ponieważ są tylko zajęcia praktyczne. Odpocznij i widzimy się na śniadaniu- potargał mi włosy, aby po chwili zniknąć w swoim pokoju. Zrzuciłem z siebie bluzę, która wylądowała gdzieś na podłodze i runąłem na swoje łóżko. Mimo to iż było mi bardzo wygodnie, nie potrafiłem zasnąć. Próbowałem w spokoju przeanalizować co mogłem zrobić źle i co on powiedział ? Zajęcia praktyczne ? Czyli, że miałem ośmieszyć się już na samym początku pobytu w tej szkole ? Nie, no świetnie. Zakryłem twarz poduszką mając nadzieję iż to chociaż trochę przerwie potok myśli w mojej głowie. Z mych myśli wyrwał mnie budzik oznajmiający godzinę dziesiątą trzydzieści, oczywiście Key pomyślał o wszystkim. Zsunąłem się z łóżka, zastanawiając się gdzie umknęły mi te wszystkie godziny. czyżbym tyle myślał ? Nie zabierając ze sobą żadnych rzeczy, skierowałem swe kroki na stołówkę. Pierwsze co zobaczyłem wchodząc do pomieszczenia był machający do mnie blondyn. Zająłem miejsce obok Onew i przyglądałem się jak pochłaniają swoje śniadanie.
- Minee zjedź coś bo nie będziesz miał siły na wykonywanie ćwiczeń. - powiedział JinKi na co jego chłopak z pełną buzią pokiwał głową, co miało chyba znaczyć, że się z nim całkowicie zgadza i tam mam zrobić. Westchnąłem zmęczony ich gadaniem po czym zabrałem jabłko z talerza który należał pewnie do Onew.
- Jabłko nie dostarczy ci wszystkich potrzebnych witamin, aby prawidłowo funkcjonować w ciągu dnia, a obiad dopiero za cztery godziny- upomniał mnie Key, wycierając usta chusteczką. Wzruszyłem obojętnie ramionami, rozglądając się po stołówce. Minho siedział w samym rogu pomieszczenia, bacznie wszystkich obserwując, gdy nasze oczy się spotkały poczułem dreszcz, a w tej samej chwili na środku sali wyrosło ogromnych rozmiarów drzewo. Gdyby nie Onew, który zamknął mi usta dłonią, nawet nie zorientowałbym się, że mam je otwarte.
Ktoś mnie szarpnął i zmusił do przyjęcia pozycji pionowej po czym wyprowadził na zewnątrz.
- Co to miało być ?! - oburzył się Minho. Nie miałem pojęcia o co mu chodzi, przecież to nie byłem ja, prawda ? Wbiłem wzrok w swoje buty, byle na niego nie patrzeć bo co miałem mu powiedzieć ?
Brunet chyba zirytował się brakiem odpowiedzi z mojej strony, bo wziął głęboki oddech i przetarł twarz dłońmi.
- Dobrze, przepraszam, ale teraz musisz mi powiedzieć czy to ty spowodowałeś wyrośnięcie tego drzewa czy nie - zapytał chłopak już spokojniejszym głosem.
- Ale ja nie wiem ! Poczułem mrowienie w palcach, gdy na mnie spojrzałeś, a później wydarzyło się to. Nie potrafię panować nad Ogniem, nad wiatrem nie próbowałem a teraz jeszcze Ziemia ?! Nie ma takiej opcji, to niemożliwe !! - wybuchnąłem, mówiąc mu rzeczy o których nie powinienem nawet wspominać.
- Tak też sądziłem - powiedział, a po chwili opadł na kolano, przykładając dłoń do serca.
- Co ty..- zacząłem, lecz przerwał mi głośnym chrząknięciem.
- Od dziecka moim przeznaczeniem było dbanie o bezpieczeństwo Wybrańca. Lee Taeminie czy przyjmiesz moją przysięgę wierności tobie i pozwolisz mi na wykonanie swojego zadania ? - wyrecytował bez zająknięcia, osłupiały nie wiedziałem co mam zrobić. Skoro takie było jego przeznaczenie nie miałem prawa w to ingerować, ale z drugiej strony czy chciałem żeby chodził za mną krok, w krok ?
- Choi Minho przyjmuję twą przysięgę i mam nadzieję, że wypełnisz swe przeznaczenie.